منظور از رفلکس عکس العمل فرد نسبت به تحریکات بیرونی است،این رفلکس ها در نقاط بدن متفاوت میباشند،برای مشاهده  رفلکس های نرمال درافراد نشان دهنده سلامت اعصاب حسی،حرکتی،مغز و نخاع میباشد.

افزایش پاسخ رفلکس های عمقی می تواند به دلیل اختلال در عملکرد نورون های حرکتی فوقانی و کاهش  رفلکس ها میتواند بدلیل نقص در نورون های حرکتی تحتانی رخ دهد. واکنش نشان ندادن به هرکدام از ضربات پایین که توسط چکش معاینه به فرد وارد میگردد،میتواند نشان دهنده اختلالاتی در نورون ها باشد. بیماری هایی مانند فلج مغزی، سکته ی مغزی، تومور مغزی، تومور نخاعی، اسکلروز متعدد، مننژیت حاصل اختلالات نورونی میباشند.

از ابزار های پزشکی که در تشخیص اختلالات نورونی و عصبی بکار برده میشوند میتوان به چکش  معاینه و دیاپازون و مونوفیلامان اشاره کرد.

با چکش رفلکس به تاندون ضربه  وارد میشود و باعث کشیده شدن گیرنده های داخل تاندون و کوتاه شدن رفلکسی عضله میشود.

با چکش رفلکس به  چین ارنج ضربه وارد میشود که پاسخ بصورت خم شدن آرنج میباشد(مرکز رفلکس مهره های C5 6)

با چکش رفلکس به پشت ارنج ضربه وارد میشود که پاسخ بصورت باز شدن آرنج میباشد(مرکز رفلکس مهره هایC7 T1)

در حالیکه انگشتان بیمار به صورت نیمه خم شده است ضربه ای با چکش به کف دست زده و در نتیجه انگشتان خم میگردند .(مرکز رفلکس مهره های C8,C7,T1 )

فرد یکبار نشسته و یکبار دراز میکشد ،با چکش رفلکس به عضله کشککی ضربه وارد میشود و عکس العمل عضله چهارسر بررسی میشود.

جهت انجام  تست شکمی یکطرف دیواره شکم را بصورت تقریباً با یک سوزن که تیز نباشد(میتوان از چکش بابینسکی نیز استفاده کرد) تحریک می کنیم و جواب حاصل عبارت است از انقباض سریع و یکطرفه همان قسمت از دیواره عضلانی شکم که نشان دهنده سلامت کامل راه های کورتیکواسپاینال نیز میباشد.

برای انجام این تست سطح خارجی ک بیمار توسط چکش رفلکس(چکش بابینسکی) از پاشنه بسمت انگشتان (طوری که که باعث آسیب یا بریدگی نشود) تحریک میگردد.(مرکز رفلکس مهره L5 و قطعات S2،S1 )