درمان نوروپاتی

درمان نوروپاتی

در مطلب درمان خانگی نوروپاتی ، مقدمه‌ای در مورد درمان‌های موجود نوروپاتی محیطی مطرح شد. مطلب پیش‌رو به درمان نوروپاتی حادتر و نیز درمان‌های مکمل نوروپاتی محیطی می‌پردازد. این موارد عبارتند از:

تحریک الکتریکی وراپوستی عصب (TENS).

طبق تحقیقات انجام شده، این روش یکی از موثرترین درمان‌های ارائه شده برای کنترل و درمان  نوروپاتی محیطی در کوتاه‌مدت است. دراین روش، الکترودها روی پوست قرارگرفته وجریان آرامی با فرکانس‌های مختلف به پوست اعمال می‌کنند. تحریک الکتریکی وراپوستی عصب باید به‌مدت یکماه وروزانه 30 دقیقه مورداستفاده قرار‌گیرد.

باتوجه‌به تاثیر چشمگیر استفاده‌از TENS برافزایش توانمندی‌های بیمار، سهولت استفاده و قیمت مناسب، توصیه می‌شود بیماران دیابتی این وسیله را به‌تنهایی و یا به‌همراه ابزارهای پوشیدنی‌ رسانا (ساق‌بند، دستکش و جوراب نوروپاتی) به‌کار‌گیرند.

ابزارهای پوشیدنی‌ رسانا جایگزینی آسان وموثر برای اعمال الکتروتراپی مرسوم به‌نواحی متمرکز، نواحی حساس و یا نواحی انتهایی بدن هستند. ابزار پوشیدنی می‌تواند شامل کاف (ساق بند)، دستکش و جوراب نوروپاتی باشد. این ابزارها به‌دلیل وجود الیاف رسانای نقره درمواد سازنده خود، به بیمار کمک می‌کنند تا بجای تحریک یک نقطه از پوست توسط الکترود، تمام نقاط نواحی انتهایی دست و پا را که درمعرض آسیب بیشتری هستند (مانند ناحیه دستکش و جوراب) به‌طورکامل پوشش دهد.

تعویض پلاسما و گلوبولین ایمنی داخل وریدی.

این رویه‌ها که به سرکوب فعالیت سیستم ایمنی کمک می‌کنند، ممکن است برای افرادی با شرایط التهابی خاص مفید باشند. تعویض پلاسما شامل تخلیه خون بیمار، حذف آنتی بادی‌ها و سایر پروتئین‌ها از خون و برگرداندن خون به اوست. در درمان گلوبولین ایمنی، فرد پروتئین‌هایی دریافت می‌کند که بعنوان آنتی بادی عمل می‌کنند (ایمونوگلوبولین ها).

درمان فیزیکی

درصورت وجود ضعف ماهیچه، درمان فیزیکی می‌تواند به افزایش حرکت فرد کمک کند. ممکن است علاوه‌برآن، فرد نیازبه بریس پا، عصا، واکر یا ویلچیر نیز داشته‌باشد.

جراحی

اگر نوروپاتی دراثر فشار وارده به اعصاب (مانند فشار ناشی از تومورها) ایجاد شده‌باشد، ممکن است برای کاهش فشار به درمان جراحی نیاز باشد.

درمانهای مکمل:

درمان‌های تکمیلی کاهش درد نیز مورد استفاده برخی بیماران هستند. اگرچه پژوهشگران هنوز این تکنیک‌هارا به گستردگی داروها مورد بررسی قرار نداده‌اند، درمان‌های زیر بعضا نویدبخش بوده‌اند:

طب سوزنی

قراردادن سوزن‌های نازک درنقاط مختلفی روی بدن می‌تواند علائم نوروپاتی محیطی را کاهش دهد. ممکن است جلسات متعددی قبل‌از مشاهده پیشرفت مورد نیاز باشد. طب سوزنی هنگامی که توسط متخصص و با استفاده از سوزن استریل انجام شود، درمانی ایمن است.

اسید آلفا لیپوئیک

اسید آلفا لیپوئیک سالهاست به‌عنوان درمانی برای نوروپاتی محیطی در اروپا استفاده می‌شود. استفاده از آن باید با مشورت پزشک معالج باشد، چراکه بر سطوح قند خون تاثیر می‌گذارد. سایر عوارض جانبی می‌تواند شامل ناراحتی معده و تحریک پوستی باشد.

گیاهان دارویی

بعضی گیاهان دارویی خاص، مانند روغن گل مغربی (Evening Primrose) ممکن است به کاهش درد نوروپاتی در بیماران دیابتی کمک کنند. برخی گیاهان با داروها تداخل دارند؛ بنابراین، پیش‌از استفاده باید باپزشک معالج مشورت صورت گیرد.

آمینو اسیدها

استفاده‌از آمینواسیدهایی همچون استیل–L- کارنیتین، ممکن‌است به بهبود افراد تحت شیمی درمانی و افراد دچار دیابت بیانجامد. ازجمله عوارض جانبی در این بیماران می‌توان به تهوع و استفراغ اشاره‌کرد.

ماساژ کایروپراکتیک

ماساژ کایروپراکتیک (ماساژدرمانی) می‌تواند به شل شدن عضلات، ارتباط بیشتر اعصاب و گردش خون کمک کند. انتخاب ماساژدرمانگر (کایروپراکتور) مناسب و مشاوره با پزشک جهت انتخاب حرکات مناسب، فایده این درمان را افزایش می‌دهد.

استفاده از بیوفیدبک، هیپنوتیزم، مدیتیشن و ویتامین‌های آنتی اکسیدان نیز در زمره درمان‌های مکمل معرفی شده جهت بهبود نوروپاتی قرار دارند.